Broekjes en zo

Rokjes waren tot nu toe mijn enige naaiproject. Dat stelde de dochters meer dan tevreden. Maar zoonlief begon er beteuterd bij te lopen. Hij vroeg zich stilletjes af wanneer ik eens iets voor hem zou maken.
Stof kozen we een tijdje geleden hier al. Het werd gewassen, gestreken en netjes terug in de kast gelegd. We wisten allebei dat het ooit een broek zou worden. Wanneer? Dat was de grote vraag.
Misschien moest ik eerst maar eens een beetje oefenen? Grote broers oogjes twinkelden. Zou het er dan toch van komen? Hij moest alleen nog wat geduld hebben.
Ik trok naar de markt van Maastricht en vond er een leuk 'Piratentricot'ke'. Een grote lap stof voor een klein prijsje. Ideaal dus om mee te 'oefenen'. Op het wereldwijde web zocht ik inspiratie voor een eenvoudig patroon. Heel eenvoudig om te maken en uiterst comfortabel voor Grote Broer.

Maar zoonlief is dol op stenen. En stenen kan hij niet verzamelen in een broek zonder zakken... Dus moest ik op zoek naar een patroon met zakken. Ik stal met mijn ogen en bestudeerde een bestaand exemplaar. Alles was bijna klaar, toen ik plots tot het besef kwam dat het arme kind er niet meer in zou passen. Tricot rekt namelijk nogal gemakkelijk, maar dit was katoen. De rekbaarheid was hier quasi nihil.

Nu begreep ik waarom ik het maken van een broek uitgesteld had... er moest een rits in. Ik kreeg het warm en koud tegelijk, het zweet brak me uit. Een rits!!!!! Ai, ai, ai, hier had ik niet op gerekend. Maar ik was eraan begonnen, dus moest het ook afgeraken. Ik surfde wat rond op zoek naar een filmpje of tutorial om een rits in te zetten.  Ik vond een duidelijk filmpje in 2 delen:

Ik moet toegeven, zo voor de allereerste keer een rits inzetten was even puzzelen. Eens dat ik het begrepen had, bleek het niet zo moeilijk.

De bovenzijde van de broek moest natuurlijk ook nog afgewerkt worden. Ik maakte een soort brede biaisband en stikte deze op de bovenkant van de broek. Ik liet de band achteraan en aan de zijkant nog een klein beetje open. Zo kon ik er een elastiek doortrekken. Ik stikte alles nog even netjes vast en....


Voilà, het resultaat... (ben er eigenlijk wel best trots op)

Even hield ik mijn hart vast, toen zoonlief de opmerking maakte dat zijn broek op die van een clown leek. Hij voegde eraan toe: 'Maar da's goed, hoor mama, ik hou wel van clownsbroeken!'. Gelukkig!!!!